More
    Ana SayfaELEŞTİRİBEN TİYATRONUN KAPI GÖREVLİSİYİM, BEN GİŞECİYİM, BEN VESTİYER GÖREVLİSİYİM.

    BEN TİYATRONUN KAPI GÖREVLİSİYİM, BEN GİŞECİYİM, BEN VESTİYER GÖREVLİSİYİM.

    Tam yirmi gün sonra 27 Mart.

    Yani, Dünya Tiyatro Günü.Tiyatroda, izleyici koltuğunda, arada çok kısa antraktlar yaşanmış olsa da, elli yedi sezon yaşadım.Dile kolay.Yarım asırdan bile fazla…

    Üstün Akmen’in tanımıyla, ” Seyirci koltuğunda biriken sahne tozları”na bulandım…o toz hücrelerime işledi zamanla.Yaşam iksirim oldu.Ne dersiniz bu konuda, Üstün Akmen’e kulak verelim mi ?

    ” Sahnede izleyici karşısında performansını sahneleyen sahne sanatçısının, bedenine giren tozun ruhuna ‘ duhul ‘ edişini, sanat çırasının içinde ateşlendiğini simgeleyen bir deyimdir ‘ sahne tozu’.O tozu yutan bir daha iflah olmaz, sanatın içinde ve sahnede bulunması bir daha asla dizgin tutmazmış.Ya koltuk tozu? Koltuk tozunu, sahne sanatlarına tutkun izleyici için kullanıyorum.Yani tiyatro, opera, bale izleyicisi de…elbette sahne tozunu değil, ama sahneden kalkıp izleyici koltuğuna konan, o koltuğa sinen tozu yutuyor.”

    Ali Poyrazoğlu’nun ” Kar kadar beyaz.Kar kadar temiz, saf, insanı yerden yükselten” diye adlandırdığı ‘sahne tozu’..oturduğum koltuklara sinmişti…derin bir nefesle içime çektim koltuğuma otururken…dediğim gibi, tam elli yedi sezon boyunca.

    Tiyatroyu, tiyatrocuları çok sevdim.

    ” Tiyatrocular…Kendilerini kuklacı sanan kuklalar..Hüzünlü palyaçolar..Köle hükümdarlar…Sahnenin pervaneleri…Filozof delileri..Yaşamı oyuna, oyunu yaşama çeviren sihirbazlar.Düşü gerçeğe, gerçeği düşe çeviren yalancılar…”

    Ülker Köksal’ın ” Bu Dünyanın Yaşlı Çocuklar ” adlı piyesinde geçen bu replik ne kadar güzel tanımlar o değerli insanları:” Yaşamı oyuna, oyunu yaşama …düşü gerçeğe, gerçeği düşe çeviren…”

    27 Mart Dünya Tiyatro Günü madem, tiyatro ile ilk tanıştığım günü anlatmalıyım kısaca.

    1965 yılı.Beş yaşındayım.Ve bir çarşamba günü anneannemle birlikte, hayatımda ilk kez tiyatro izlemek üzere İstanbul Belediyesi Şehir Tiyatroları’nın sergilediği ” Dans Eden Eşek ” adlı çocuk oyununa gidiyoruz…itiraf edeyim ki, bordo kadife perde, koltuklar, kalabalık etkiliyor beni…ve oyun başlıyor.Büyülenmiş gibiyim.Birsen Kaplangı’ya hayran kalıyorum bir anda.

    Ve o çocuk oyunu, Birsen Kaplangı bende tiyatro sevgisini oluşturuyor .Sonrası bilinen hikaye aslında…tiyatro tutkum bir bağımlılığa dönüşüyor kısa zamanda.Artık her oyunda birinci sırada yer alan koltuklardan birindeyim….koltuk tozuyla hemhal olmuş…koltuk tozuna bulanmış bir durumda.Mutlu, heyecanlı.

    Ali Poyrazoğlu ne güzel söylemiş :

    ” Elmanın içindeki çekirdekleri
    bir aptal bile sayabilir
    Bir çekirdeğin içindeki
    elmaları ancak akıllı
    biri görebilir..
    Niye mi tiyatro
    Seyircileri elma bahçelerinde
    dolaştırmak için..
    Tiyatro bir elma gibidir
    Tadını çıkarırsınız
    Çekirdekler sizinle
    birlikte gider
    İçinizde çiçekler açar…”

    Şimdi düşünüyorum da, Memet Baydur’un ,” Vladimir Komarov ” adlı oyununda yer alan bir replik 27 Mart için duygularımın, ruhumun en doğru, en gerçek sözcüsü aslında:

    ” Dünyayı değiştirebilirsiniz tiyatroyla.Savaşları önleyebilirsiniz.İnsanları daha iyi, daha güzel insanlar yapabilirsiniz tiyatro ile! Tiyatro ile enflasyonu düşürebilir, eğitimi doğrultabilir, adaleti sağlayabilirsiniz.Tiyatro ile insanlar, insan olduklarını hiç unutmamak üzere anlarlar! Tiyatro….herşeydir!”

    Bin yıllardan süzülüp gelen replikler, hayatlar, öğretiler, yaşamlar..kısaca siz, Dionysos’un çocukları…beni eğiten…en gerçek acıları, en yalın kahkaları, umutları, düşkırıklıklarını, mutlulukları bana yaşatan gerçek tiyatro insanları, sadece 27 Mart Dünya Tiyatro Günü’ünde değil, yaşadığım sürece sizleri hep ayakta alkışlamaya ve önünüzde saygıyla eğilmeye devam edeceğim.

    Sizlere asla ödenemez gönül, saygı, hayranlık, sevgi borçlarım var çünkü..hepinizi çok seviyorum.

    Sözlerimi Ersin Ökten’den kalan şu satırlarla bitirmek istiyorum :

    ” BEN tiyatronun kapı görevlisiyim
    BEN gişeciyim..
    BEN vestiyer görevlisiyim.
    BEN büfeciyim..
    BEN tuvalet görevlisiyim,
    BEN yer göstericiyim,
    BEN tiyatronun yönetmeniyim.
    BEN dekoratörüm
    BEN kostüm tasarımcısıyım
    BEN kondüvitim
    BEN suflörüyüm
    BEN terzisiyim
    BEN oyuncusuyum
    BEN dekor teknisyeniyim
    BEN kulis görevlisiyim
    BEN perdecisiyim
    BEN oyun yazarıyım
    BEN dramaturguyum,
    BEN seyircisiyim…
    27 Mart kutlu olsun.
    BEN tiyatroyum…”

    Saygılarımla

    Türk yazar ve araştırmacı

    Pınar Çekirge

    CEVAP VER

    Lütfen yorumunuzu giriniz!
    Lütfen isminizi buraya giriniz

    Yeni İçerikler